Op de dag dat ons konijn Snuffie in hongerstaking ging wegens aandachtstekort, realiseerden we dat ons huidige leven niet meer klopte. Stond de een na het vloeibaar voeden van een versuft konijn om 11 uur ’s avonds de lunch voor de kinderen klaar te maken, moest de ander eigenlijk alvast een potje avondeten koken zodat onze dochters de volgende dag tenminste op een fatsoenlijke tijd op de opvang konden eten. En dat allemaal zodat wij ouders lang genoeg konden doorwerken om stress en hypotheek de baas te blijven.
Kan het anders?
Jaren terug verzuchtten we al tegen elkaar “laten we een camping beginnen”, steeds kwam het er niet van, maar uiteindelijk is door dat suffe konijn het kwartje gevallen. Wij worden ongelukkig van het leven in Nederland met een hongerige hypotheek, een mopperende auto in de file, een strakgeschoren postzegeltuintje en een maandelijks veilig, vast saldo op de bank. Geef ons maar avontuur en een tikje onzekerheid, dat wakkert onze creativiteit aan.
Thuiskomen
Om een lang verhaal kort te maken: we zijn naar Bourgondië gegaan. Een streek waar we al jarenlang graag komen. In eerste instantie omdat die naam toch al het goeds van het leven voorspelt, maar voor je het weet heb je je hart verkocht aan die streek. Kom je er voor het eerst met een dribbelende peuter, daarna met de tweede in de buik en een paar jaar later met het complete gezin. Elke keer was er weer dat gevoel van hier voelen we ons thuis, hier willen we niet meer weg. Dat is nu verleden tijd: we zijn gegaan om te blijven.
Snuffie heeft het helaas niet meer mogen meemaken. Na zijn eerste wake up heeft hij ons nog een paar jaar vergezeld in Nederland, maar inmiddels huppelt hij vrolijk door de eeuwige grasvelden en houden we onze inspirator voor altijd in herinnering.
We verwelkomen je graag op Estefana. Tot gauw!